Dag 10 - De dag van Katrina, de Alligators en het zuchtje wind!

Dinsdag - Alligatortime!
Vanmorgen was ik voor dag en dauw wakker, na een brak nachtje, om op pad te gaan naar de Honey Island Swamp. Een moerasgebied van 70.000 hectare groot.
Ik hoopte alligators te zien, en die hoop werd volop beloond!

Op de afgesproken tijd stond er een busje voor de ingang van het hotel. Met een man of 8 zijn we naar het moeras gereden.
De chauffeur heeft uitgebreid verteld over Katrina, iets waar ik hier in dit deel van New Orleans nog weinig van had gemerkt. Maar rijdend door het zwaarstgetroffen deel van New Orleans werd de omvang van de ramp, die nu nog heel zichtbaar is daar, me wel duidelijk.
In het oosten van de stad heeft 5,5 meter water gestaan, iets wat je waarschijnlijk alleen maar kunt vergelijken met de watersnoodramp van '53. Mensen die op daken, wachtend op hulp.
Door water en de storm zijn er in dit deel van de stad nog steeds 3.500 verlaten en onbewoonbare huizen, vertelde de man, ook is er bijna niks meer over van wat er ooit allemaal was.
Van de 24 kerken zijn er nog maar 2. (waarvan de opening van een van deze kerken al 1,5 jaar heeft geduurd)
Er zijn geen supermarkten meer, geen postkantoor, geen ziekenhuizen, geen scholen. Van de 125 restaurants zijn er nog 5 open en het pretpark Six Flags ligt er nog net zo verlaten bij als dat men het 5 jaar geleden achter liet.
Een groot watergebied, waar men veel viste, is brak geworden, de vis is er dood.
Het is een spookstad, en dit zal niet meer veranderen. Veel mensen willen er niet meer wonen uit angst voor nieuwe overstromingen. En daarom zal het altijd zo blijven. Zo triest eigenlijk...

De man vertelde ook dat hij is gevlucht, op die zondag voor de ramp. Naar een plaats boven New Orleans. Normaal is het 1,5 uur rijden, hij heeft er nu 14 uur over gedaan.
Na 33 dagen kon hij terug en hij was alles kwijt. Van zijn huis was niks over. Bijna 4 jaar heeft hij in een trailer gewoond. Zijn huis is nu voor 75% herbouwd.
Mensen hebben geen geld, verzekeringen dekten deze ramp vaak niet. Men spaart geld, en wat er aan het eind van de maand over is wordt besteed aan materiaal zodat men kan verder bouwen.

Ik was heel erg onder de indruk. Natuurlijk wist ik van de ernst van deze ramp. Maar deze verhalen raken dan toch. Zeker als je langs de wijken rijdt en de huizen leeg ziet, of ingestort. Als een oorlogsgebied.
Totaal aantal doden na de storm wordt geschat op 1.800. Het aantal vermisten is 2.500.
Dit dodenaantal is vergelijkbaar met '53 bij ons...

Na een tijdje kwamen we aan bij de Swamp. Een prachtig gebied, zo zit je nog op de (snel)weg en zo zit je op een boot in een moeras waar alleen de klanken van vogels en beestjes klinken. Heerlijk!
We hebben een stuk gevaren in een fijne boot, die keihard kon, maar ook rustig kon dobberen. Al snel zagen we de eerste alligators. Wat mooi zeg, zo dichtbij!
De boot was relatief laag, dus je zou ze zo kunnen aanraken. Ons werd verzocht om lichaamsdelen binnenboord te houden, maar de gids vertelde ons ook dat Alligators eigenlijk geen mensen aanvallen, en er bang voor zijn. Als je in het water zou plonzen zouden ze er als een haas vandoor gaan.
Krokodillen, zoals vorig jaar in de Everglades, zijn gevaarlijker.

We waren op 1 plek nog niet weg of we hoorden een enorm kabaal. Zagen we twee Alligators in gevecht. Wat een machtig mooi gezicht, twee van die lijven boven het water uit. Wat een kracht zeg!
Onze gids had dit ook nog nooit gezien en was helemaal lyrisch! Helaas geen foto's, daar waren we net wat te ver weg voor.
We zijn teruggegaan, en het bleek dat er een nieuwe Alligator in dat gebied zat die de favoriet van de gids 'sproetje' wilde verjagen. Die ander zagen we nog zwemmen met een flinke beschadiging op zijn rug!
Dat het niet de eerste keer was dat ze vochten zie je op onderstaande foto wel, de zijkant van zijn kaak is gewoon ont-vleest!

Alligator met een wond aan de zijkant van zijn kop.
(bij klikken krijg je een vergroting)

Dit groene spul hoort niet in de Swamps. Het zit er sinds enkele jaren, maar men krijgt het niet weg.
Ik vond het zelf wel passen bij de voorstelling die ik had van een moerasgebied... ;-)

We hebben de gators ook uit het water zien springen. Wat een kracht zeg! Helaas gaat dat zo snel, dat deze foto's bewogen zijn, maar het was zó tof!!











Verder hebben we nog vogels gezien en schildpadden. De vogels waren me te snel af, de schildpadfoto's waren van ver en zijn niet scherp. Maar leuk om te zien was het wel!
Slangen zitten hier ook, 2 soorten, alleen was het nu paartijd vertelde hij, en dan zag je ze niet zoveel.
(Siep, is dat zo?)
Ook schijnt heel veel wild te leven, en kunnen enorm goed zwemmen! (??)
Had ik wel willen zien!

De oorspronkelijke bewoners woonden in kleine huisjes in het gebied. Nu nog wonen er mensen in huizen die slechts per boot te bereiken zijn. Dit kun je je niet voorstellen, maar wel leuk!









Ook wordt er veel gevist in dit gebied, er schijnt enorm veel vis te zitten, en deze man had de catch-of-the-day!
Maar wat een mooi gebied, ik heb volop genoten!

Na deze tour zijn we teruggereden via een alternatieve route vanwege de file. Mooi om te zien dat de huizen aan de zijkant van het meer op poten staan. Dit is verplicht tegenwoordig, verzekeringstechnisch, in dit gebied.
Huizen staan op palen van 3-6 meter hoogte. Een bizar gezicht.
We reden hard, dus ik heb maar 1 beetje goede foto kunnen maken. Maar maf dat je dus hier gewoon je bestaande huis op poten kunt laten zetten he? Er zit niks vast aan of in de grond verder, als fundering of heipalen!

Vanmiddag ben ik ook nog lekker met een boek het park in geweest. Heerlijk! Het was net zo heet als gisteren, maar met een zalige wind. Gelijk gebruik van gemaakt!
Zometeen inpakken en dan klaar voor morgen.

Ik reis per Greyhound naar Mobile. Daar blijf ik een nacht en dan per Greyhound naar Panama.
Tussendoor met taxi's ofzo. Ik heb me er bij neergelegd dat het lastige 2 dagen zullen worden, en ga gewoon lekker lui zitten en dan zie ik wel ;-)
Ik pak in Panama dan bij aankomst de taxi (?) naar het vliegveld om mijn auto op te halen. Ben benieuwd!

Morgen dus (waarschijnlijk) weinig te bloggen. Maar je weet nooit! In alles zit een verhaal tenslotte!


-----

Over 'in alles zit een verhaal' gesproken:

Aanvulling:
Ik ging net even wat eten halen. Jurkje aan wat ik vandaag al aanhad, maar nu even voor de afwisseling hakken eronder. Loopt net even wat lekkerder na al die platte slippers enzo.
Nou. On-ge-loof-lijk! Als je ooit in een dipje zit, of je kunt wel een oppepper qua ego gebruiken: hakken en jurkje en dan Bourbonstreet en omstreken! ;-)

Opmerkingen als:
'Has anyone told you you look fabulous tonight honey?'
'Yum yum (over mijn dijen). (Wil iemand me deze even helpen herinneren als ik ooit zeur over mijn figuur?) Grinnik...
Offe...It ís true, there áre beautiful women in the French Quarter!

Nou, deze neem ik dan mooi mee, toch?
Al moest ik op een gegeven moment zó lachen om het (a la Friends) how are yóu doing dat ik bijna op zoek ging naar de verborgen camera's! Hahahahahahaha! Slappe lach hier!

Anyway: vol goede moed over mijn figuur ga ik beginnen aan mijn avondmaal!

Liefs,
Maart