Vandaag stond er een tour op het programma, de eerste en de laatste deze vakantie.Ik ben niet zo van de tours, dat verplichte meehobbelen met een groep...
Maar aangezien ik hier geen auto heb, en dit oorden zijn die je met het OV niet zo makkelijk bereikt, toch maar een tour.
En toen ik werd opgehaald, we nog langs andere hotels reden om anderen op te pikken, over moesten stappen op een andere bus en we onderweg ook nog bij een 'leuke' schoonheidsproductenfabriek stopten wist ik weer waarom ik liever alleen op pad ga :-)
Maar eerlijk is eerlijk: Masada en de Dode zee zijn een aanrader!(foto's kunnen trouwens lelijk zijn, er zijn veel uit de bus genomen...)
< Rodin :)
Masada, de plek waar ooit 960 Joden liever zelfmoord pleegden dan als slaven in handen te vallen van de Romeinen. Een fantastisch verhaal dat tot de verbeelding spreekt. Een korte uitleg van het hele verhaal vind je hier.
Eenmaal bij Masada aangekomen zijn er twee manieren om boven te komen: lopend of per kabelbaan. Lopend kost ongeveer een uur, je loopt dan via het slangenpad omhoog. Met de hitte van deze week (tegen de 40 graden hier) is het verboden het slangenpad te lopen. En dat snap ik wel, want wat een ongelooflijke zinderende hitte daar. Hoed was verplicht, dus mijn hoed is zowaar mee op pad geweest. Driewerf hoera!
Met de kabelbaan naar boven dus. En dan heb je toch een waanzinnig uitzicht...
De gids begon met het voorlezen van de tekst van de laatste voordracht voor de zelfmoord werd uitgevoerd. Indrukwekkend!
Let our wives die before they are abused, and our children before they have tasted slavery, and after we have slain them, let us bestow that glorious benefit upon one another mutually, and preserve ourselves in freedom as an excellent funeral monument for us. But first let us destroy our money and the fortress by fire; for I as well assure that this will be a great grief to the Romans, that they shall not be able to seize upon our bodies, and shall fail of our wealth also, and let us spare nothing but our store of food, for they will be a testimonial when we are dead that we were not subdued for that of necessaries, but that, according to our original resolution we have preferred death before slavery. Come! While our hands are free and can hold a sword, let them do a noble service! Let us die unenslaved by our enemies, and leave this world as free men in company with our wives and children.
Daarna zijn we het terrein overgegaan. Een prachtige ruine van een indrukwekkend fort. Maar nog indrukwekkender vond ik denk ik het uitzicht. En het idee dat hier mensen woonden. In deze bloedhitte. Zonder koud bad om nadien in te duiken. Pfft...
Na Masada zijn we naar een kleine Oase bij de Dode Zee gereden. Vroeger stonden de spa's hier aan het water, maar omdat de Dode Zee zo snel kleiner wordt, is het nu een stuk lopen. Hier hebben we heerlijk gebadderd in het inderdaad onwijs zoute water. Ookal weet je wat er gebeurt als je dit water in gaat, het is toch bizar. Je benen worden opgetild en daar ga je. Dobberend op je rug, zonder enige moeite. En inderdaad kun je met gemak een krantje lezen zo. Het water is prachtig blauw en gaat soms bijna over in de blauwe lucht. Heel in de verte zie je de schimmen van de bergen aan de overkant. Jordanie!
Daarna de modder. Met de weet ik hoeveel mineralen. Ik smeer me helemaal in, want zo hoort het. Met uiteraard een foto, want dat hoort ook zo :)
Ik ben met een Canadees stel opgetrokken vandaag en we hebben reuze lol. Ookal beweert de man dat hij dat echt niet gaat doen, die onzin, na een uurtje staat hij zich ook van top tot teen in te smeren. En beaamt daarna dat hij ook reuze zacht is. En dat is het, ik ben nog nooit zo zacht geweest, wat een top-spul, heerlijk!!
Onderweg naar Jeruzalem verbaas ik me over wat ik zie onderweg, want niet alleen in Masada's glorietijd leefden mensen onder barre omstandigheden, nu ook nog komen we Bedoeïenen tegen die met kuddes geiten of soms een kameel door de woestijn trekken. In hutten van plastic of kamelenhaar leven ze hier. En natuurlijk leven ze daar, als het al eeuwen kan, waarom nu niet. Maar mensenkinderen, wat houd ik dan blijkbaar toch van luxe.... oef!
Morgen mijn laatste dag Jeruzalem. Ik heb nogal wat wat ik nog wil zien en weet nu al dat dit niet gaat lukken. Maar we zullen zien!
Tot morgen dan maar weer?
