Israel dag 2 - de dag van Old Jaffa

Old Jaffa

Zeuren over het weer is universeel en een soort constante. Het is nooit goed.

Snakte ik vorige week, wat zeg ik, gisteren nog naar warmte, blijkt vandaag dat het ook té warm kan. :-)

Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik heb lekker geslapen en echt zalig ontbeten. Toen de jongen aan de receptie gisteren vertelde dat ik het ontbijt vooral niet moest missen wist ik nog niet dat hij heel erg gelijk zou krijgen. Heerlijk vers fruit, watermeloen, gewone meloenen, olijven, kaas, groentenpannenkoekjes, brood, gewone pannenkoekjes, vis, ei, aardappeltjes. Echt zó lekker!

Daarna ben ik op pad gegaan, naar Old Jaffa, de oude stad die zo’n beetje aan Tel Aviv gegroeid is. Deze voorloper van deze havenstad zou gesticht zijn door Jafeth, een van Noachs zonen.

Ik ben gaan lopen, een kleine drie kilometer is het. Vanuit het hotel, húp het strand op. Schoenen uit, door de branding. Heerlijk!

Alleen was ik iets meer dan een half uur onderweg toen mijn camera raar deed. Alles wat ik fotografeerde, maar ook door de zoeker zag, was wazig. Alsof er een dikke mist hing. Hij kon niet goed meer scherpstellen ook.

*PANIEK!*

Ik ben met het puntje van mijn jurk aan het poetsen gegaan, de lens, het filter. Maar verder durfde ik niet, midden op het strand. Terug naar het hotel dus maar. Kijken wat ik daar kon doen, en anders vanuit daar een Canon-speciaalzaak zoeken.

Eenmaal in het hotel heb ik hem helemaal uit elkaar gehaald. Met een doekje alles gepoetst wat ik maar kon en durfde te poetsen. Het gekke was, de eerste foto’s van die ochtend waren wel gewoon goed. Heel vreemd dus.

Aan, uit, poetsen, draaien, andere stand. Wat het is geweest weet ik niet, maar op een gegeven moment deed hij het weer. Pffffft….. opluchting.

Dus weer op pad, 1,5 uur na mijn eerste vertrek. Inmiddels was het helemaal goed heet buiten. Ik besloot een fiets te pakken. 10 minuutjes van mijn hotel vond ik een fietsverhuurgebeuren. Zo’n soort witte fietsen project waar je een fiets met je creditcard ontgrendelt en mee kunt nemen.

Een beetje een vaag systeem, of ik was nog niet helemaal wakker, maar goed, ik kreeg een fiets los! Op naar Jaffa!

Eenmaal daar bedacht ik me dat het niet handig was om daar met een fiets rond te zeulen, want al die smalle steegjes, trappetjes, doorgangen, en dan nog met camera… Ik moest zorgen dat ik van die fiets af kwam. Na wat rondvragen was er bij het strand een punt waar ik hem weer kon inleveren. Ik zet de fiets neer, prik de beugel die aan de stalling zit in mijn fiets en….die wil niet vast. Hmpf… uiteindelijk vond ik een knop en als ik die indrukte zat mijn fiets vast. Maar of het systeem nu weet dat mijn fiets terug is?

In het ergste geval heb ik nu voor mijn leven lang een huurfiets in Tel Aviv…. :-)

Jaffa dus, Old Jaffa. Het is hier prachtig! Een oud stadje, met dikke muren, aan zee, smalle straatjes, oude huizen en heel veel kunst. Sieraden, ateliers, je kunt het zo gek niet bedenken. Heel leuk en sfeervol. Het is alleen zo warm…. Toch is het ‘maar’ 35 graden. Of het nu komt doordat ik net uit het koude Nederland kom, of dat het gewoon echt heet is? Ik trek het af en toe echt niet. Na dat ene uurtje lopen voor ik terug in mijn hotel was voor mijn camera was ik al flink aan het verbranden.  Actie dus!

Actie 1: een fles zonnebrand factor 50!  (heeft geholpen, ben niet verder verbrand, behalve de stukjes die ik heb overgeslagen bij het smeren)

Actie 2: een terras, onder een parasol met een koud glas drinken.

Actie 3: misschien toch nadenken over een zonnehoed. (en degene die me dát aanraadde mag nu heel hard ‘told you so’ roepen!) :-)

Een terras dus. Heerlijk even zitten en mijn ontplofte-tomatenhoofd bij laten trekken. Iedereen ziet er hier zo normaal uit en ik zie er uit alsof ik net 10 kilometer heb gerend bij 40 graden). Gelukkig schoof al snel een Engelse dame aan. Met net zo’n hoofd. Wij West-Europeanen zijn hier gewoon niet voor gemaakt denk ik… haha

Bij het weggaan vraagt de eigenaar waar ik vandaan kom. Holland, antwoord ik. Holland!! My friend! Holland is friend of Israel, you are my friend. Hij omhelst me nog net niet. Goed, ik ben welkom dus in dit land!
En even vraag ik me af hoe het het Duitse meisje zal vergaan waar ik gisteren in het vliegtuig mee heb zitten kletsen. Hoe zal zij ontvangen worden als ze haar land noemt. Zou het nog een rol spelen?

Tussen de terrassen door slenter ik door de straatjes, kom de mooiste steegjes tegen en geniet! Het is heerlijk hier, een goed begin van de vakantie!

Oooh, ik heb nog zoveel mooie foto's van Jaffa, maar ik krijg ze niet geupload. Foutmelding na foutmelding. Eerst dus maar eens kijken of ik dit geplaatst krijg. En dan hebben jullie ook nog wat te zien als ik thuis kom :-)

Maar dan terug… Ik wil geen risico lopen dat ik straks twee fietsen voor het leven in Tel Aviv heb, dus ik besluit terug te lopen. Een kleine 3 kilometer is niet veel, maar in de brandende zon is het toch niet zo heel slim.

Onderweg kom ik nog een paar bijzondere muurschilderingen tegen…. Er wordt veel gebouwd in dit stuk Tel Aviv en veel opgeknapt. En af en toe probeert iemand het wat op te fleuren.

Ik drink veel, pauzeer in de schaduw, en doe er bijna 1,5 uur over om terug te komen. In mijn hotel plof ik met een bonkend hart op bed en val gelijk in slaap.

Het is warm! Maar ik wilde warmte, dus ik zal het krijgen ook :-)

Net ben ik nog even naar buiten gegaan, lekker langs het strand gelopen. Schitterend zo met de ondergaande zon en lekker prutsen met mijn camera :-)

Lullig trouwens, ik wilde iemand fotograferen die er prachtig uit zag, maar ineens springen er twee mannen tussen. Gek doen, maf poseren. Dus ik maak een foto van ze. Geeft een van de heren me wat tips en rent dan naar binnen om zijn visitekaartje te halen. Zodat ik de foto kan mailen. Ach, denk ik, wat maakt het uit, foto is wat bewogen, maar ik mail het kiekje wel.

Wat denk je, is het een fotograaf! Hmpf….kom ik aan met mijn kiekje :-)

Anyway, de ondergaande zon dus. Tot morgen!

Israel dag 1 - de dag van de reis

Net voor Amsterdam was een treinstoring. Hierdoor hadden veel reizigers op weg naar Schiphol al een uur tot anderhalf uur vertraging. Wellicht was het wat leedvermaak, maar ik heb me uitstekend vermaakt met rennende, van trein wisselende, vloekende medepassagiers. Soms in blinde paniek. Aangezien mijn buuf me vroeg op Utrecht CS had gedropt, had ik tijd genoeg voor dit vermaak :)

Door de vertraging had ik minder tijd op Schiphol en dus sloot alles perfect aan. Het vertrek was grijs en grauw, wat een tegenstelling met mijn aankomst in een bloedheet Istanbul!

 Istanbul

Amsterdam.

Zoek de 10 verschillen :)
Deze foto's kwamen er overigens met pijn en moeite doorheen. Dat belooft wat voor de komende dagen en mijn (te verwachten) berg foto's!

In Istanbul moest ik 3 uur wachten. Ik heb wat gegeten en heb al 1 boek uitgelezen (oeps!).

Ook ben ik benieuwd of ik opgelicht ben. Ik kocht wat drinken met mijn creditcard. Tot 3x toe een storing, zei de man. Hij wuifde zijn leerling weg en toen ineens deed het apparaat het wel.

Ik heb de eerste bonnetjes uit zijn handen geplukt, maar kon er niks van maken in het Turks. In het ergste geval was dit een duur flesje water. Ik zal mijn afschriften in de gaten houden.

Een klein jongetje van een jaar of 3 reisde met zijn vader. Zijn vader ging even naar het toilet en het jochie kreeg instructies om op de bagage te passen. Er mocht niemand aankomen.

Vader was weg, jongetje ging baldadig aan kar hangen en buitelde met kar én alle tassen om. Zwaartekracht!

'Zal ik helpen om hem overeind te zetten?' vroeg ik. Maar hij antwoordde stellig dat er niemand aan mocht komen.

Tsja... Zijn vader had hem overigens iets specifieker moeten instrueren want dat hij daarna alle bagage maar in de steek liet om zijn vader in paniek te roepen, dat hoorde niet bij de instructie!

En als dan iedereen verdwijnt in een vlucht naar Amsterdam, en je bedenkt dat er wel heel weinig mensen zijn die nog naar Tel Aviv moeten, pas dán kom je er achter dat je bij de verkeerde gate zit te wachten. Een kwartier voor vertrek. Dat krijg je ervan als de schermen nog uit zijn als je gaat zitten :)

Live life to the max :-)

Na weer een rustige vlucht landde ik dan toch op Tel Aviv. Wat een prachtige luchthaven. Groot, sereen bijna, en toch warm. Schitterend.

Na een kleine overhoring bij de douane: wat kom je doen, ken je hier mensen, wat doe je voor een werk, hoe spreek je je naam uit en nog meer van dat soort dingen, was hij er dan eindelijk, de stempel in mijn paspoort!

Bij de uitgang vond ik gelijk mijn koffer en daarna stond er ook al een man op me te wachten die me kwam halen. Hij pakte mijn koffer, en racete er vandoor. Een klein muizig mannetje, en ik er maar achteraan hollen.

Tot de buitendeuren, een hitteklap kwam me tegemoet. Hij maar hollen, ik maar zweten :-)

Maar na een half uurtje taxi was ik er dan toch, mijn hotel! Na een rit met handen en voeten. Hij sprak geen woord Engels, ik gen Hebreeuws. Het antwoord op elke vraag die ik stelde was: Tel Aviv. :-)

Ik ben tegen half 2 maar eens gaan slapen. Althans, ik deed een poging tot… de kamer was nog bloedheet toen ik aankwam en koelde met een gebrekkige airco pas na een tijd een beetje af. Maar laat mij maar lekker moe zijn, dan vandaag goed op pad, dan slaap ik vannacht als een roosje!