Nu woon ik toch al bijna 15 jaar rondom Utrecht, ik heb op 100 meter van deze tuinen gestudeerd en toch was ik er nog nooit geweest. Een schande!
Ik parkeerde mijn auto en toen begón het toch te plenzen. De twee dames achter de balie reikten me een paraplu aan en wensten me een droge middag. Hmpf... dat heeft niet geholpen.
Na een stuk buiten lopen ben ik toen maar de kassen ingedoken, warm en droog. Mooi hier, een heerlijke hoog geitenwollen-sokken-professor gehalte met overal planten, bakjes met nog meer vage planten etc. Heel kneuterig, maar: prachtig! Het wordt dus weer een bloemetjes en plantjes fotoblog, maar ach...
Later, buiten, kwam het helemaal met bakken uit de lucht. Het is een hele sport om met paraplu en camera uit de voeten te kunnen. Aangezien ik toch twee handen nodig heb voor de camera, en de paraplu daardoor regelmatig compleet vastzat in mijn haar liep ik na verloop van tijd als een verzopen katje, met woest piekhaar van het paraplu-lostrekken door de Botanische Tuinen. Luid zingend, natuurlijk, want er was toch niemand. Het moet een bijzonder gezicht geweest zijn...
Drijfnat, maar met een droge camera, en een hoop mooie foto's rijker op naar huis.
Een geslaagde 1,5 uur! :-)
