Ik was rap vandaag! Binnen een uur en 10 minuten nadat ik van huis was vertrokken had ik mijn auto bij lang parkeren gezet, was ik met de bus naar de vertrekhal gegaan, ingecheckt en door de douane. Dat is best heel rap! En dus had ik veel, heel veel tijd om even lekker rond te struinen daar. Vliegtuigen kijken, mensen kijken en een hapje eten. Niet verkeerd!
Bij het boarden stond ik naast een stel (ik vermoed dat ze met pensioen zijn, maar ze ogen jonger) die liepen te klooien met het maximaal aantal stuks handbagage. We liepen wat te grappen hierover en toen zij moesten ompakken kon ik mooi naar binnen. Stoel 4a, bij het raam. En jawel, precies dit stel plofte 10 minuten later op de twee lege stoelen naast me. Hoe toevallig!
Het eerste deel van de vlucht heb ik wat zitten soezen, lekker loom. Plots schrok ik 'wakker' van een omroepbericht, we waren in het zuiden van Frankrijk, en we zouden over 1,5 uur landen in Faro.
Faro?
FARO?
Ik keek naast me en die mevrouw keek al net zo als ik. Het omroepbericht daarna in het Engels noemde ook Faro. Ach, als het er maar mooi weer is, grapten we. En zo raakten we aan de praat. Over reizen en fotografie. Zij reisden heel veel de laatste tijd, en hij fotografeerde ook. Leuk om zo even te kletsen!
O, is er trouwens iets gebeurd in de Pyreneeën? We vlogen over de bergen, en ineens zag ik midden in het berggebied, tussen alle sneeuwtoppen, iets branden. Groot wel. Er kwam een rookwolk vanaf. Ik vond het zo gek, daar woont toch geen kip? Maar goed, ik zie geen berichten van vermiste vliegtuigen ofzo, dus het zal wel iets anders zijn!
Aan het einde van de reis, die gelukkig in Lissabon was, hebben we elkaar een fijne vakantie gewenst. We komen elkaar nog wel tegen misschien in de stad, zei ik. Ja, zei die man, drie keer is scheepsrecht!
Ik heb mijn bagage opgehaald en hup, op weg naar het hotel. Bij de taxi vroeg ik de man wat de rit zou kosten. Hij mompelde wat en wees naar de meter. Ok.... Toch had ik mijn vermoeden dat hij me zou belazeren. En jawel hoor!
Bij het hotel noemde hij een prijs waar ik van achterover sloeg. Prijs liet hij zien op de meter, zonder verdere afstandsindicatie of tijd, en de meter zat ook op een plek waarop ik hem niet had kunnen zien. De eikel. Dat betaal ik echt niet, zei ik. Daar schrok hij wel van, en haalde een smoezelig papier uit zijn kastje. Kijk maar, zei hij.
De prijs die op het papier stond was ongeveer de helft van wat hij noemde. Hij wist dus al wel dat hij fout zat. Voor mijn gevoel nog veel te hoog, maar ik kon het niet aantonen, dus ik heb betaald. Net lees ik op internet dat hij me inderdaad nog steeds veel te veel heeft gerekend. Dus bij deze, naar mannetje, een virtuele klap voor je hoofd. En voor mezelf ook eentje, dat ik maar betere afspraken moet maken.
Het hotel is lekker, ik heb een mooie kamer, met twee bedden en een badkamer met... bad! Whooohoo!
Bij het inchecken heb ik ook de laatste bijgeboekte nacht nu vastliggen, dus dat is mooi, ik hoef niet eens van kamer te wisselen. Bij die laatste afspraak werd ik op mijn schouder getikt. Derde keer, zei iemand, en toen ik achterom keek keek ik in twee lachende ogen. Die van de man uit het vliegtuig!
Nou moe... zitten we in hetzelfde hotel ook nog eens. Toevallig he?
Ik heb mijn spullen gedropt en ben een rondje gaan lopen. Even de sfeer proeven en een broodje halen. Grappig hoe je geheugen werkt. Ik loop deze straat uit en kom op een pleintje en ineens gaat er een luikje open. Oooooooh ja, als ik hier rechtdoor loop kom ik op dat plein, daar heb ik toen gegeten, die straat links leidt naar de Taag... Grappig! Ben hier ooit een halve dag geweest, dus dat het nog netjes opgeslagen ligt is mooi. Ik weet nu waar ik ben, en kan nu morgen lekker de hort op.
Er zaten mensen (ookal is het niet heel warm) buiten te eten. Twee mannen speelden viool en zorgden nu al voor zo'n lekker zomers sfeertje, dat het vast helemaal goed komt deze dagen!
Nog een paar plaatjes-by-night:
En dan nu: *plons* een lekker bad!
Tot morgen!
