Há! Wat een onzin. Als kind kun je je er niks bij voorstellen dat de tijd sneller gaat dan dat je wil.
Je kunt niet wachten tot je ouder bent, tot je meer mag. Tot je later mag opblijven. Je wél alleen weg mag. Je zelf dingen mag beslissen.
En dan ben je ouder, en dan gaat de tijd inderdaad sneller. De jaren vliegen voorbij.
Gek eigenlijk, want hoe later je op mag blijven, hoe meer uren er in een dag zitten. Eigenlijk zou je dus meer in te vullen uren over moeten houden. Ergens klopt er dus iets niet, maar je doet er niks aan. De tijd vliegt, en dat is een gegeven.
Eind 2010, weer een jaar voorbij. En wat voor een jaar.
Januari begon met een grote verandering op het werk. Zoals het een werknemer bijna betaamt bekeek ik deze veranderingen eerst met argusogen, maar wat ben ik nu blij met mijn nieuwe werkplek, mijn supercollega's en mijn leuke werk. Ook mijn eerste jaar zonder studie beviel me uitermate goed. Wat een vrijheid hield ik over. Hoe deed ik dat de afgelopen jaren toch allemaal?
Ook heb ik mooie reizen gemaakt weer. De reis naar Polen was er eentje die ik nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Het bezoek aan Auschwitz heeft me veranderd en gevormd. Ik ben bewuster en dankbaarder gaan leven. Dankbaar dat ik nu leef, dat ik mag zijn wie ik wil, ongeacht mijn afkomst of mijn idealen. Bewuster kijkend naar mijn vrijheid. En naar het verleden. En de lessen die we daar uit kunnen leren.
Feller, dat ook. Feller over misstanden, oneerlijkheid, discriminatie, tweedeling.
Ook ben ik weer een paar weken door Amerika getrokken. Ook een mooie reis. Minder diepgaand, maar minstens zo leerzaam. Genieten, zien, fotograferen, leven, maar vooral kijken naar mezelf. Wie ben ik, waar sta ik en wat wíl ik nou eigenlijk. Welke kant wil ik op met mijn leven.
Ik ga stappen maken. Grote stappen voor mezelf. Keuzes die mijn leven waarschijnlijk op z'n kop gaan zetten. Als ik iets dit jaar heb geleerd is dat ik de vrijheid heb om mijn dromen te verwezenlijken. Omdat ik nu leef, omdat het kán! En als ik het lef heb, dan doe ik dat. Dan spring ik in het diepe. Zwemmen of verzuipen, maar met trots omdat ik durfde te springen.
Ik wens jullie allemaal een heel mooi en bijzonder 2011. Maak je dromen waar, de tijd is te kort om er te lang over na te denken.
Liefs,
Maartje
