Welkom!

Deze blog is gestart om mijn reis door Amerika in 2010 te delen met de mensen om me heen.
Inmiddels ligt de vakantie al ver achter me, maar blog ik zo nu en dan vrolijk door. Deze pagina's vul ik het liefst met fijne verhalen en mooie foto's. Deze blog staat open voor reacties van iedereen, dus voel je vrij!


maandag 28 november 2011

Hong Kong - dag 13 en 14, de laatste dag en de terugreis

Het is nu maandagochtend vroeg. Ik lig in mijn bed en moet even teruggraven in mijn geheugen naar de zaterdag.
Zaterdag ben ik met Rick, Wing en mijn koffer op pad geweest. Ik vloog pas om 23.25 uur 's avonds, dus we hadden alle tijd.
's Morgens hebben we eerst ontbeten met heerlijke visballetjes in een soort kerriesaus die familie van Wing zelf had gemaakt. Jummie! Daarna zijn we op pad gegaan. Eerst 1,5 uur met de metro en de bus naar de oma van Wing. Zij woont in een van de buitenwijken van Hong Kong in de New Territories.

Wings eerste voorvaderen kwamen hier een paar honderd jaar geleden wonen en sinds die tijd is dit stukje van de wijk waar haar oma nog woont bewoond door een clan van afstammelingen van deze eerste voorvaderen. Elke zoon die geboren wordt binnen deze familie, ookal woon je niet meer in Hong Kong, heeft recht op een stuk grond hier en kan hier gaan wonen.

Oma spreekt geen Engels, de broer van Wings vader, die er ook woont, een beetje. Met hem kunnen we dan ook wel communiceren, met oma kan alleen Wing praten. Ik kan niets anders dan lief naar haar lachen en als ze gebaart 'dit is mijn huis', probeer ik terug te gebaren dat ik het mooi vind. aar communicatie is lastig. Ze gebaart wel of ik een banaan wil, gastvrijheid ten top!

Haar huis is bijzonder. Rick vertelt me dat je er 40 jaar terug in de tijd gaat, maar ik wist me er niet zo goed een voorstelling van te maken. Eenmaal in het huis is het een beetje dubbel. Er staat een grote flatscreen, heel modern dus. Maar de rest is sober. Een houten bankje, airco die ze niet gebruikt (zomerse bloedhitte of winterse 'kou' van een graad of 10, oma heeft altijd slechts een ijzeren opgewerkte deur en meer niet en woont dus óf in de vochtige bloedhitte, óf met extra kleding aan in 10 graden. Bijzonder!

De keuken en badkamer zijn primitief, maar voldoen. Een gootsteen en dat is het. Je kunt er koken, je kunt er naar het toilet, maar het is kaal, sober en vooral wat kil. Tegels, beton, dat is het.
Als je een huis hebt zonder airco, in de enorme vochtigheid van dit land, dan kun je ook bijna niet anders dan het inrichten met tegels en beton. De rest zou alleen maar schimmelen.

Na het bezoek aan oma en de kennismaking met nog een tante en nichtje, gaan we op weg naar de volgende afspraak. Een zakenman, gepensioneerd inmiddels, nodigt jonge professionals uit die een eigen zaak willen opstarten, of een goed idee hebben. Een soort netwerkbarbecue.
Ik ga mee, en dus zit ik een paar uur later tussen allemaal jonge mensen die vanuit Hong Kong of Singapore hun nieuwe business draaien. Van jongens die voor George Lucas hebben gewerkt tot jongeren die bezig zijn met een heel nieuw recycling systeem in Hong Kong. Inspirerend!
De barbecue is zalig. Hong Kong style barbecue is ieder voor zich, eigen barbecuevork en gezellig met z'n allen rond de barbecue. Een heerlijke avond, met blote voeten in de tuin bij een graad of 21. Could be worse ;-)
En weer een waanzinnig huis trouwens, te kitch voor woorden, maar daarom zo leuk om te zien. Overal flikkerende kerstlichtjes, spiegels, glimmers, en overdaad. Kleuren en stijlen dwars door elkaar, maar ik kijk mijn ogen uit.

Na een lekkere maaltijd worden we geroepen, de taxi staat klaar om me naar het vliegveld te brengen. Rick en Wing gaan mee om me met een bak koffie uit te zwaaien. Leuk!

En zo zit ik aan het einde van een enerverende dag in het vliegtuig op weg naar huis. Het vliegtuig draait nog een fantastische cirkel boven de stad en ik vergaap me nog één keer aan de schitterend verlichte skylines.

En dan, na een vlucht van 12 uur, zonder slaap, naast een man die bij elke beweging die ik maak me nieuwsgierig aankijkt met dat blije-ei hoofd van hem in de hoop dat hij weer tegen me mag praten, land ik om 4.35 uur weer op Nederlandse bodem. Kkkkkoud!
De hele dag gisteren word ik niet warm. Verwarming aan, tot over mijn oren in een dekbed gerold. Temperatuursverschil? Het verschil is niet eens idioot groot, dus waarschijnlijk speelt de vermoeidheid me ook parten. Ik val zo tegen half 8 in slaap en word vanmorgen na een paar korte onderbrekingen om 6 uur wakker.

Ik ben er weer!