Ik kan een album nu geweldig vinden, en hem volgend jaar nooit meer luisteren. Maar een echte all-time favourite, een plaat die ik keer op keer kan pakken en altijd mooi blijf vinden, daar heb ik er maar weinig van. Heel weinig.
Automatic for the People van REM is denk ik zo'n plaat. Ik heb hem bijna 20 jaar (crisis...ik word oud) en draai hem nog steeds vaak. Op de een of andere manier trekt sombere muziek me aan. Ingetogen nummers, melancholisch, droevig, of aanzettend tot nadenken, die raken me. Misschien in contrast met mijn gestuiter en mijn (als het goed is) overwegend vrolijke humeur? Ik weet het niet, maar ik neig altijd naar deze kant van de muziek.
Deze plaat is zo ingetogen. Somber, grijs, zwart, regen, verlies.
En ik... vind hem fantastisch! The more the merrier!
De hele plaat is goed, maar er zijn een paar nummers die mij extra aanspreken. Zoals Man on the Moon, of Try not to Breathe. Of Nightswimming. En aangezien ik die laatste echt tot in den treure heb gedraaid, verdient deze een plekje op dag 19 in deze challenge.
Nightswimming, remembering that night
September's coming soon
I'm pining for the moon
And what if there were two
Side by side in orbit
Around the fairest sun?
That bright, tight forever drum
Could not describe nightswimming
