Gisteravond vertrok ik tegen achten met de taxi (terug) naar Belém. Op weg naar het Centro Cultural de Belém waar Helina Reijn, Hans Kesting, Roeland Fernhout en natuurlijk Barry Atsma het stuk Husbands zouden opvoeren.
Ik had een leuk gesprek met de taxichauffeur, hij baalde verschrikkelijk dat ik was opgelicht op weg van het vliegveld naar het hotel. Dat gebeurt elke toerist die hier voor het eerst komt, vertelde hij. In Hawaii krijg je bloemen omgehangen, hier in Portugal word je eerst belazerd.
Hij liet me onderweg mooie gebouwen en plekken zien, de oude elektriciteitscentrale bijvoorbeeld, nu een museum en prachtig verlicht! Ook reden we langs het klooster van vanmorgen, ook zo mooi verlicht in de avond.
Kwart over 8 stond ik bij het theater, scoorde een kaartje en wachtte.
In Nederland start je een theateravond met een kop koffie, even kletsen. Hier niks!
Ik heb tot tien voor negen in een uitgestorven theaterlobby gezeten, met alleen wat fluisterend personeel. Heel bizar. Pas de laatste 10 minuten stroomde iedereen binnen.
Uiteindelijk, na negenen, begon de voorstelling. Wat ik ervan vond? Hmmmm ik vond het bizar. Het verhaal was aangrijpend en raar. Het spel heel knap en soms wat langdradig. Alsof er niet gespeeld werd maar het ter plekke verzonnen werd, en daarom zo knap weer. De boventiteling in het Portugees was bijzonder. Ik kon natuurlijk alles verstaan maar of je de heftige scènes ook kon volgen met slechts de vertaling?
De acteurs hadden elk een cameraatje naast hun oor dus elke scène werd ook nog eens vanuit een ander perspectief geprojecteerd. Bijzonder! En natuurlijk prachtige Springsteen muziek. Dat is al snel top!
Al met al een intrigerende maar ook bizarre voorstelling geloof ik. Ik ben er nog niet helemaal uit :-)
Terug naar het hotel had ik een zwijgzame taxichauffeur, hij racete door de smalle straatjes van de oude stad met een geweldige muziekzender op. Ik had zo wel uren kunnen rondrijden en genieten. Ik stapte met The Beatles het hotel binnen, een perfecte muzikale afsluiter!
Vanmorgen stond ik op en... was het blauw! Ik heb lekker ontbeten en ging op pad. En alsof ze het er om doen: binnen een kwartiertje was het volledig bewolkt en grijs. En dat bleef het de hele dag :-(
Ik heb een stuk in de hoge stad gelopen, heerlijke straatjes, steile straten ook en een hoop kleurrijke gebouwen. Veel winkeltjes ook, antiek, boekwinkeltjes, kleine kroegjes en restaurantjes. Overal klonk Fado, heerlijk. Een leuk stukje Lissabon!
Helaas zijn de foto's niet mooi. Ik houd van spanning in een foto, een bepaald ritme, of een scherptedieptespel, of een spel met licht en donker. Dit wordt gewoon plat en daarom oersaai. Maar goed, voor het idee hier toch wat plaatjes!
Ik heb de rest van de middag vanwege het weer binnen gezeten. Boek uitgelezen en gerelaxed.
Ongeveer een uur voor de zon onder zou gaan werd het ineens mooi. Echt heel mooi. Blauwe lucht, prachtig avondlicht. Ik ben naar buiten gerend en heb nog een mooi stuk gelopen, toch even lekker, dat sfeertje. Buiten speelden mensen heerlijke jazz, er zaten weer mensen buiten te eten. Het begint er een beetje op te lijken. Nu maar hopen dat de komende dagen mooi zijn. Volgende week weer prachtig weer hier, maar daar heb ik dan weer net niet zoveel aan :-)
Mooooooi avondlicht!
