Ik reed langs oneindig hoog opgestapelde zeecontainers, in allerlei kleuren. Langs prachtige kranen, bergen kolen, en heel veel water. Gigantische containerschepen lagen aan de kades. Grauwheid, beton, somber weer, maar ook veel kleur. Zo ontzettend fotogeniek.
En eenmaal op het bouwterrein aangekomen werd dat baal-gevoel alleen maar groter. Enorme stalen constructies, beplatingen met prachtig lijnenspel en...lassers. LASSERS! Gevangen in een kader van staal stond een man te lassen en echt, het was zó'n mooie plaat geweest, dat weet ik zeker!
Maar ik had geen camera.
De rondleiding op zich was al een belevenis. Blijkbaar zijn ze er niet erg ingesteld op vrouwen. Mijn veiligheidslaarzen waren de kleinste maat die ze hadden en met elke stap moest ik uitkijken dat de laars niet ergens in de modder bleef staan, terwijl ik doorliep. Ploeterend met mijn zevenmijlslaarzen door de blubber. Helm op, dikke jas. Heerlijk!
Boven op de 110 meter hoge toren van het complex (op de impressie hieronder, het blauwe gebouw) heb ik wel wat foto's gemaakt met mijn telefoon. Mooi uitzicht, met mooi weer nog spectaculairder denk ik.
En aan het einde van de dag kleurde de hemel feloranje. Rijen met kranen en schoorstenen, alles stak als silhouet prachtig af tegen de vurige lucht. Een pláátje! De schepen met containers fonkelden in het gouden licht.
Zo onwijs gaaf!
Gewoon, om mij nog even te pesten met het feit dat ik geen camera bij me had. Denk ik.
