Ik kan me niet herinneren dat het zo vroeg in het jaar zo koud is geweest de afgelopen jaren.
Zaterdag sneeuwde het, en het hield niet op met sneeuwen. Met één oog op Buienradar en één oog op de tuin hield ik de sneeuw in de gaten. Het zou zo lekker zijn als ik er nog even uit kon met de camera.
Uiteindelijk leek het erop dat het wat minder werd met de sneeuwbuien. Dikke jas aan, sjaal, stevige bergschoenen en gáán.
Helaas was er van dat enthousiasme in een half uurtje niks meer over. Het was berekoud, en met gure wind tegen leek het wel alsof er een sneeuw/hagelbui tegen mijn wangen striemde. Foto's maken ging ook niet, want de sneeuw zorgde voor een natte laag op mijn camera. Toch nog een paar plaatjes voor de sfeer:
Doordat het zo koud was, waren er verder ook bijna geen mensen op straat. Een paar kinderen, en daar bleef het bij. Mooi zo'n wondere witte wereld waar je niemand ziet. Waar het doodstil is en je alleen wat vogels hoort overvliegen.
Artis
Zondag ging ik met Marjolein en Martijn naar Artis. Volgens mij was ik hier alleen als kind een keer geweest, dus leuk om eens lekker rond te slenteren in een voor mij nieuwe dierentuin.
Artis was een grote blubberzooi door de dooiende sneeuw, maar dat mag de pret niet drukken. Wat een heerlijke dierentuin. Hier ga ik zéker nog eens terug in de zomer.
Jammer was wel dat de batterij van mijn camera er door de kou al na 3 uur mee ophield. Net toen we de vlindertuin in wilden lopen. Alleen daarom al ga ik nog een keer terug!
