Israel dag 1 - de dag van de reis

Net voor Amsterdam was een treinstoring. Hierdoor hadden veel reizigers op weg naar Schiphol al een uur tot anderhalf uur vertraging. Wellicht was het wat leedvermaak, maar ik heb me uitstekend vermaakt met rennende, van trein wisselende, vloekende medepassagiers. Soms in blinde paniek. Aangezien mijn buuf me vroeg op Utrecht CS had gedropt, had ik tijd genoeg voor dit vermaak :)

Door de vertraging had ik minder tijd op Schiphol en dus sloot alles perfect aan. Het vertrek was grijs en grauw, wat een tegenstelling met mijn aankomst in een bloedheet Istanbul!

 Istanbul

Amsterdam.

Zoek de 10 verschillen :)
Deze foto's kwamen er overigens met pijn en moeite doorheen. Dat belooft wat voor de komende dagen en mijn (te verwachten) berg foto's!

In Istanbul moest ik 3 uur wachten. Ik heb wat gegeten en heb al 1 boek uitgelezen (oeps!).

Ook ben ik benieuwd of ik opgelicht ben. Ik kocht wat drinken met mijn creditcard. Tot 3x toe een storing, zei de man. Hij wuifde zijn leerling weg en toen ineens deed het apparaat het wel.

Ik heb de eerste bonnetjes uit zijn handen geplukt, maar kon er niks van maken in het Turks. In het ergste geval was dit een duur flesje water. Ik zal mijn afschriften in de gaten houden.

Een klein jongetje van een jaar of 3 reisde met zijn vader. Zijn vader ging even naar het toilet en het jochie kreeg instructies om op de bagage te passen. Er mocht niemand aankomen.

Vader was weg, jongetje ging baldadig aan kar hangen en buitelde met kar én alle tassen om. Zwaartekracht!

'Zal ik helpen om hem overeind te zetten?' vroeg ik. Maar hij antwoordde stellig dat er niemand aan mocht komen.

Tsja... Zijn vader had hem overigens iets specifieker moeten instrueren want dat hij daarna alle bagage maar in de steek liet om zijn vader in paniek te roepen, dat hoorde niet bij de instructie!

En als dan iedereen verdwijnt in een vlucht naar Amsterdam, en je bedenkt dat er wel heel weinig mensen zijn die nog naar Tel Aviv moeten, pas dán kom je er achter dat je bij de verkeerde gate zit te wachten. Een kwartier voor vertrek. Dat krijg je ervan als de schermen nog uit zijn als je gaat zitten :)

Live life to the max :-)

Na weer een rustige vlucht landde ik dan toch op Tel Aviv. Wat een prachtige luchthaven. Groot, sereen bijna, en toch warm. Schitterend.

Na een kleine overhoring bij de douane: wat kom je doen, ken je hier mensen, wat doe je voor een werk, hoe spreek je je naam uit en nog meer van dat soort dingen, was hij er dan eindelijk, de stempel in mijn paspoort!

Bij de uitgang vond ik gelijk mijn koffer en daarna stond er ook al een man op me te wachten die me kwam halen. Hij pakte mijn koffer, en racete er vandoor. Een klein muizig mannetje, en ik er maar achteraan hollen.

Tot de buitendeuren, een hitteklap kwam me tegemoet. Hij maar hollen, ik maar zweten :-)

Maar na een half uurtje taxi was ik er dan toch, mijn hotel! Na een rit met handen en voeten. Hij sprak geen woord Engels, ik gen Hebreeuws. Het antwoord op elke vraag die ik stelde was: Tel Aviv. :-)

Ik ben tegen half 2 maar eens gaan slapen. Althans, ik deed een poging tot… de kamer was nog bloedheet toen ik aankwam en koelde met een gebrekkige airco pas na een tijd een beetje af. Maar laat mij maar lekker moe zijn, dan vandaag goed op pad, dan slaap ik vannacht als een roosje!