Welkom!

Deze blog is gestart om mijn reis door Amerika in 2010 te delen met de mensen om me heen.
Inmiddels ligt de vakantie al ver achter me, maar blog ik zo nu en dan vrolijk door. Deze pagina's vul ik het liefst met fijne verhalen en mooie foto's. Deze blog staat open voor reacties van iedereen, dus voel je vrij!


donderdag 17 februari 2011

Day 15 – A song that describes you

Er was een tijd dat ik wat anders in het leven stond dan dat ik nu sta.
Na een lange relatie ineens weer single.

'Zo, nu is het tijd om je eigen leven weer op te pakken', zeiden mensen me. Eigen leven? Hmmm... had ik nog wel een eigen leven?
Nu, jaren later, kan ik wel zeggen dat ik volop een eigen leven heb. Ik heb een heerlijke baan, veel leuke vrienden, doe veel leuke dingen, reis veel en heb mooie plannen voor de toekomst. Het leven lacht me toe!

Toch heeft dit wel even geduurd. En dat begon al met het feit dat ik na onze relatiebreuk met een huis zat, maar eigenlijk nergens meer kwam. Na een rare belevenis op een Franse autosnelweg reed ik, behalve in de Smart van het werk, geen auto meer. Ik had geen geweldig sociaal leven en dat 'eigen leven' moest duidelijk nog weer opgebouwd worden.

Maar in de loop van de jaren ging ik weer studeren, vond ik een andere baan, vond ik nieuwe hobby's, nieuwe vrienden, ontdekte mijn liefde voor reizen, mensen, en het sociale leven.
Jee, wat is het achteraf goed geweest dat die relatie op de klippen is gelopen. Wat had ik mezelf zoals ik nu ben niet willen missen!

Het nummer van dag 15 is dan ook een nummer dat mijn nieuwe leven symboliseert.
Een jaar of 8 geleden reed ik dus geen auto. Toch was er ergens een stem in me die zei: kom op zeg, zelfs al die oude taarten rijden auto. Doen!
Dus ik kocht een auto. Zonder hem ooit gezien te hebben. In Lelystad. (mensen verklaarden me voor gek, maar ach.. impulsief zal ik altijd wel blijven geloof ik)
Ik ging er met de trein heen, en moest dus wel terugrijden. Ik vertelde iedereen van mijn nieuwe aankoop en de uitnodigingen om hem te komen showen kwamen achter elkaar binnen.

Daar in Lelystad, bij het starten van mijn verse aanwinst, sprong de radio aan en schalde Fleetwood Mac uit de speakers: you can go your own way!
Toen wist ik: het komt wel goed met me.

Jaren later reed ik door Amerika, dwars door Miami, alleen. Ik had een supergave rockzender opstaan en dit nummer klonk wéér door de speakers. Tevreden lachte ik. Het kwám goed!


You can go your own way 
You can call it another lonely day 
You can go your own way


2 opmerkingen:

  1. Nice story... Made me smile and laugh.
    "Fly away pretty butterfly. Your flower is in somewhere, but keep on enjoying the journey, smiling and feeling the sun over you... "
    :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha dochter,

    Mooie zin "Wat had ik mezelf zoals ik nu ben niet wilen missen". Mooi uitgebalanceerd, met vallen en opstaan, door schade en schande wijzer geworden, gegroeid. Uit ervaring kan ik je vertellen dat dat vallen en opstaan nooit zal ophouden en dat je jezelf soms mogelijk wél eens even zou willen missen. You can go your own way (was op Zwanenveld immers al zo!) Ben trots op je! Kus, pap

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je meeschrijft!