Van de bloesem, de muggenvanger van Hamelen en het avondrood

Het is weer zomer. Althans, dat vind ik.
Vorig jaar heb ik in de zomer regelmatig 's avonds uren gezworven in de buurt. Camera mee, gáán!

Toen ik onlangs mijn camera wilde kopen, en daarover zo twijfelde vanwege het geld enzo, had ik als argument om het niet te doen: 'maar ik maak toch meestal alleen foto's op vakantie?' Onzin, zei M, met wie ik hierover aan het bomen was. Je kunt óveral fotograferen. En hij had gelijk. Ik was alleen vergeten hoe het was, die uren lekker zwerven met mijn camera. Dankjewel M, mocht je dit lezen: je had (natuurlijk) zó gelijk! *smak*

Vanavond was zo'n avond, lekker op pad. Camera mee, de boomgaarden in. Vorig jaar najaar liep ik daar ook. De bomen hingen toen vol met appels. Nu is het eigenlijk de mooiste tijd van het jaar: de bloesem. Overal rijen vol witte en roze bloesem. Van appels, peren. Prachtig!

 Appelbloesem

De oude boer, eigenaar van deze tuin, kwam zelfs even kijken wat ik aan het doen was. 'Kon je de geur van de bloesems er maar bij fotograferen', mijmerde hij. En ja, wat rook dit lekker zeg!

 Appelbloesem

 In de verte: de kerktoren van Schalkwijk

Ook appelbloesem? Is die witte dan peer? Ik weet dat in deze boomgaard vorig jaar appels hingen....
Hmmm.... 



















Wel een welgemeend sorry voor de appelboer, want nadat ik de boomgaard was ingegaan, kreeg ik bij weggaan het hek met geen mogelijkheid meer dicht. Mocht u morgen denken dat er is ingebroken: dat is zo. Maar ik was het, en ik heb alleen foto's gemaakt! Mea culpa!

Trein

Na een stuk langs het water leek ik wel de rattenvanger van Hamelen. Maartje, zingend tussen de boomgaarden door, met achter haar aan een zwerm muggen om u tegen te zeggen. Het moet er bijzonder uit hebben gezien.
Tegen zonsondergang ben ik de brug op gegaan, prachtig uitzicht over het water en de spoorbrug. Ik wilde natuurlijk weer aan de niet-begaanbare kant staan, voor het perfecte plaatje. Kleine tip van mij: met een jurkje en een panty is dan niet het meest ideaal. Zeker niet als je, onbegaanbaar als die kant is, tussen een vangrail en een pijler door moet klimmen. Dat was vast in elk geval een komisch gezicht voor voorbijgangers!. Zeker toen ik eenmaal terugliep. Stoffig en vol smeer, maar met práchtig beeld!!

En mijn favoriet!
Met to-taal geen ruis. Niks! Ik ben zo blij!
Een fotograaf kwam voorbij, vroeg wat ik had geschoten, want hij had me zien klimmen. Oe, staat wel een beetje scheef he?, zei hij. 
*zucht* Jóh!