Dag 16 - De dag van de oude straatjes, het Spaanse mos en het boek over Savannah!

Ik kan kort zijn over Savannah; wat een gewéldig leuke stad!
Dit is echt een heel fijne plek om te zijn. Mooie oude gebouwen, sfeervolle straatjes, leuke pleinen en parken. Water, groen, muziek, álles.
Dat in combinatie met de rust en de historie maakt dit voor mij de (tot nu toe) mooiste plaats van de USA!

Nu is dat laatste natuurlijk lastig, want ik vind New York de plek waar ik me het meest thuisvoel, die stad bruist en zit vol energie. Maar het is geen mooie stad in de zin van charme of klassieke elementen, zoals de Europese steden. Die hebben charme, zijn mooi en hebben een warm hart. En dat is hier ook. Heerlijk!
Ik had dát eerlijk gezegd verwacht te vinden in New Orleans. Nu vond ik dat een mooie stad, maar het greep me niet zoals New York dat doet, zoals San Francisco deed en zoals nu ook Savannah doet!
Verrassend dus, Savannah!

Vandaag ben ik op pad gegaan richting het boekwinkeltje dat Jenn me aanraadde. Hier heb ik wel uitgebreid de tijd voor genomen. Het werd vandaag 34 graden, maar er werd weer gewaarschuwd voor extreme hitte tot zonsondergang. De gevoelstemperatuur lag op 40 graden.
Gewapend met flesjes water, en eigenlijk continu lurkend aan een beker drinken ging ik op pad. En wat heb ik genoten hier! De straten zijn zo sfeervol, het ene huis nog prachtiger dan het ander!
Ook zijn hier weinig grote ketens, zowel van de fastfoodmerken als van kleding en warenhuizen. Ik heb dan ook mijn ogen uitgekeken in de galerieen, de hoedenwinkels, juweliers, en nog meer prachtigs.

Bij 1 juwelier ben ik naar binnen gestapt. Het was een klein rommelig zaakje, maar ze hadden mooie dingen in de etalage. Ik draag altijd 1 ring, en zocht sinds vorig jaar een ringetje dat voor reizen zou staan.
En hier...vond ik hem! Hoe kan het mooier in dit plaatsje waar ik me lekker voel!
Hij is van zilver, met veel gebogen lijnen, maar het loopt aan beide zijden weer uit in een gladde ring. Leek me mooi symbolisch; waar ik ook heen reis, ik kom altijd weer thuis! (op plaatje niet zo duidelijk te zien, hij lijkt grover dan dat hij is)
De jongen van de winkel vroeg waar ik vandaan kwam en toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam, dankte hij Nederland voor Heineken! ;-)

Maar goed, Savannah dus! Ik ben gaan lopen richting boekwinkel en onderweg kwam ik langs een prachtig kerkhof, Bonaventure Cemetery, waar belangrijken en niet-belangrijken sinds het ontstaan van de stad tot halverwege de 19e eeuw zijn begraven.
Ik ben hier doorheen gelopen om later terug te gaan, want er was veel meer te zien. Maar vanwege de hitte heb ik het niet meer gedaan. Morgen terug!
Het kerkhof is wel prachtig, voor wat ik er van heb gezien. Er staan grote eiken die overladen zijn met Spaans Mos. Dit ziet er gracieus, maar waarschijnlijk 's avonds ook wel spookachtig uit!
Dit Spaanse Mos komt veel voor hier in het zuiden van de USA, ook in de swamp vorige week heb ik het veel gezien. Volgens die gids werd het vroeger ook veel gebruikt als vulling voor kussens en matrassen.
Wikipedia zegt ook nog:
Volgens een Indiaanse legende is Spaans mos het haar van een prinses, die op de dag van haar huwelijk door vijanden werd gedood. De rouwende bruidegom moet het haar afgesneden en in een boom gehangen hebben. De wind droeg het weg en verdeelde het op die wijze over het gehele land.
Mooi!

Morgen meer foto's van de begraafplaats zelf!

Ook zag ik op de begraafplaats een vogel die ik niet kende. Ik ben een tijdje achter hem aan gegaan, maar hij was me steeds te snel af. Samen met zijn (niet zo mooi rode) vrouwtje was hij tikkertje aan het doen, en dat maakte het lastig om dichtbij te komen en een scherpe foto te maken.

Deze is het beste... (moet je nagaan...) :-(
Ik heb wat gegoogled en het lijkt het meeste op een Rode Kardinaal. Alleen ontbreekt zijn kuifje. (of gewoon een bad hairday?) Dus als iemand een betere suggestie heeft?




Iets verderop ligt de kathedraal van John the Baptist. Schitterend! Ook bij deze kathedraal ligt weer een mooi park. Savannah telt 21 parken (parkjes) en het is ongelooflijk, maar je komt er echt om de paar straten eentje tegen. Heerlijk even in de schaduw uitpuffen!








Hierna ben ik doorgelopen naar de boekwinkel. Het pand waarin het winkeltje zit zag ik niet aan als winkelpand, en dus ben ik de verkeerde kant op gelopen op zoek naar de winkel.
Gelukkig maar, want hier heb ik de mooiste huizen en straten gezien. Kleurrijke huizen, bloemen, bomen. Echt genieten!
Het was bloedheet, maar ik moest gewoon blijven lopen, en kijken, kijken, kijken! (met gevaar voor eigen leven soms, de stoepen zijn hier soms net zo beroerd als in New Orleans, dus ik heb regelmatig een soort acrobatische move gemaakt door de straten, terwijl ik omhoogkijkend de huizen aan het bewonderen was!)

Uiteindelijk bleek in de boekwinkel dus gewoon al lang voorbij gelopen te zijn, en heb ik het (inderdaad gesigneerde) boek Midnight in the garden of Good and Evil gekocht.
Dit speelt hier, dus extra leuk!

Inmiddels was ik aardig oververhit van het lopen en ben ik bij een eettentje naar binnen gegaan voor een koude cola en lunch. Wat een grappig tentje, hooggeblondeerde (en gepermantente) 50+ dames, een jukebox en lekker eten!
Ik heb me gewaagd aan een vegetarische omelet met een berg groenten en aardappeltjes. Daar had ik wel 2x van kunnen lunchen, wat zijn de porties hier toch groot!
Met een extra refill cola ben ik verder gaan lopen om uiteindelijk toch maar terug het hotel in te gaan. Het was te warm en het zwembad lonkte!

Ik heb nog wel tig foto's van schattige huizen en straatjes, maar voor nu laat ik het even bij deze!














Overigens heb ik vandaag een imaginary-husband in het leven geroepen. Ik merk dat als er mannen (veelal zwerver types??) naast me komen lopen, ik ze bijna niet weg krijg. Dat had in in New Orleans al, maar hier dus ook.
Ik antwoord veel te eerlijk op vragen of ik alleen reis, en of ik getrouwd ben. Vanaf nu niet meer! Ik heb een man, hij heet John, en hij wacht in het hotel op me. Deal? ;-)
(hopen dat het helpt...)

Vanavond ben ik nog even wat wezen eten en weer speelde er een artiest op Market Place heerlijke covers. Bij de klanken van Bruce Springsteen en Paul Simon heb ik heerlijk tussen de mensen op een bankje gezeten. Wat gezellig hier zeg, gewone terrasjes, die zie je hier echt bijna nergens.
Bij een tentje ben ik wat eten wezen halen en Blake, de eigenaar, kwam even een praatje maken. Ik had een bekend gezicht zei hij. Toen ik zei dat het me sterk leek, omdat ik van ver kwam, begon hij enthousiast te vertellen over zijn Nederlandse vrienden in Canada. Hij kwam daar oorspronkelijk vandaan en die mensen waren zó aardig!
Hij had nog volop tips voor Savannah (waar ik er een hoop al van had gezien) en was blij me te mogen verwelkomen.
Aardig!

Nu ben ik gaar als wat en ga voor de verandering maar eens vroeg slapen!
Overigens kreeg ik vandaag de vraag of ik niet nog een weekje extra kon reizen. De blogs zijn zo leuk.
Dát vond ik toch zo leuk om te horen! *glimt van trots*









Tot morgen maar weer!
Liefs,
Maart