Mijn fascinatie voor begraafplaatsen

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: ik heb wat met het bezoeken van begraafplaatsen. 

Begraafplaatsen zijn voor mij de ziel van een stad. Ze vertellen me over gebruiken in een stad, over geschiedenis, cultuur en religie. Ze vertellen een verhaal en kunnen me ontroeren, stil krijgen (jaja!) en zetten me aan tot denken.

Afgelopen zomer heb ik ook weer redelijk wat begraafplaatsen bezocht. Zóveel dat het opviel. Regelmatig kreeg ik de vraag: wat moet je toch op al die begraafplaatsen, doe toch niet zo luguber.

En toch doe ik het. Menig vrouw in mijn omgeving trok haar haren uit haar hoofd bij mijn blog dat ik afgelopen zomer liever een ochtend uittrok om een bekende begraafplaats in Savannah te bezoeken dan dat ik naar een shoppingmall zou gaan. Ergens is er iets misgegaan bij mijn vrouwelijke genen geloof ik. :-)

Cimetière Pere Lachaise - Parijs

Neem nou Pere Lachaise, de mooiste begraafplaats van Parijs. Het is bijna Parijs zélf qua sfeer met z'n kronkelige smalle straatjes, de uitbundige graven en de mooie bomen. Slingerend door de 'straatjes' loop je langs het graf van bijvoorbeeld Oscar Wilde, Édith Piaf en Jim Morrison. Een prachtig stukje stad.

Lafayette Cemetery - New Orleans
De begraafplaats in New Orleans (waar ik eerst in een nogal vreemde buurt terecht kwam: zie hier), waar men de mensen boven de grond moet 'begraven' vanwege het hoge grondwaterpeil. Bijzonder! Je ziet er de meest fantastische bouwwerken, tombes, muren en deze zijn over het algemeen versierd met onwijs kitscherige bloemstukken. 

Arlington National Cemetery - Washington

Of het prachtige Arlington Cemetery in Washington. Ik heb nog nooit een begraafplaats gezien die zo ontzettend uitgestrekt is. Tot kilometers ver zag ik de witte gedenkstenen van meer dan 300.000 graven. Gepast of niet, ik kon hier niet stoppen met fotograferen, wat mooi...

Naast het graf van John F. Kennedy maakte hier ook het graf van de onbekende soldaat indruk. Een soldaat loopt hier een half uur lang 21 seconden heen, 21 seconden terug en 21 seconden in stilstand. Daarna wordt hij afgelost door een collega. Zo wordt het graf 24 uur per dag bewaakt. Dag in dag uit, regen of bloedhitte. Een perpetuum mobile van respect op deze begraafplaats, voor de onbekende/ongeidentificeerde slachtoffers uit de eerste- en tweedewereldoorlog en uit Korea.

Ontzettend indrukwekkend!

Bonaventure Cemetery - Savannah, GA

Savannah, zoals net genoemd was ook prachtig. Het kerkhof midden in de stad is mooi en oud, met het Spaanse Mos dat vanuit de bomen naar beneden hangt. Het geeft het kerkhof een serene rust. Het grote kerkhof net buiten de stad is nog indrukwekkender. Wat een immens oppervlak met de mooiste beelden, graven, bouwwerken en een deel met oorlogsgraven en een deel Joodse begraafplaats.

Remuh Kazimierz - Krakau

Ook in Krakau was de Joodse begraafplaats in de oude Joodse wijk om stil van te worden. Oud, schots en scheef. Het kerkhof, dat dateert uit 1535 is in de oorlog grotendeels vernietigd en van de grafstenen zijn wegen aangelegd. Na de oorlog zijn de grafstenen weer naar de begraafplaats gebracht en verwerkt in de muren rondom het kerkhof.

Ik ben altijd onder de indruk van de prachtige Joodse traditie om steentjes te plaatsen op de grafstenen na een bezoek.

Tsja, ik kan wel doorgaan zo. En dit zullen ook niet mijn laatste bezoeken zijn vrees ik...

Every man should keep a fair-sized cemetery in which to bury the faults of his friends. 

Henry Ward Beecher 

(hmmm... een mooie afsluiter...daar mag deze afwijking van mij dan ook wel begraven worden) ;-)