Dag 2 - De dag van Spongebob, de ooievaars en de sinaasappelbomen!

Voordat ik begin: we kunnen hier zelf op de een of andere manier geen reacties plaatsen op dit blog. Dus als ik niet op jullie reageer ligt het daar aan. Het reactievenster verschijnt gewoon niet, zowel op de laptops als op iPhone. Dus excuus! Vind jullie reacties wel enorm leuk!!
Deze blog is van gisteravond en we hebben nu ('s morgens, kwart over 10) eindelijk internet hier, dus vandaar dat ik hem nu plaats)

Dag twee! De avond na de heerlijke maaltijd in het Riad zijn we vroeg richting onze kamers vertrokken. Zo gaar als boter, en ondanks het keiharde bed heb ik als een blok geslapen.
De ochtend begon ook weer met eten, dit keer het ontbijt in ons Riad. We kregen kleine vierkante pannenkoekjes met jam en nog een soort pannenkoekjes met de structuur van een spons (ze zien er echt uit als Spongebob Squarepants) en de smaak en substantie van pasta of mie. Heel vreemd. Niet persé lekker, maar wel goed om even op te teren! (we grapten al dat het wellicht doekjes waren, of onderzettertjes en zagen het afgrijzen van de mensen van het Riad al voor ons als ze ontdekten dat wij Hollanders hun onderzetters oppeuzelden met jam!) :-)

Na het ontbijt hebben we alle foto's en blogs op het mini laptopje van Tanja gemikt en zijn we op pad gegaan. Nog steeds geen internet hier, en dus moesten we de boel even uploaden bij een café. Wat een gedoe. Vanmiddag om 14 uur zou de boel weer draaien, volgens de eigenaar. Het is nu 19 uur en nog steeds niks. Hmpf... Op zich niet erg hoor, maar om steeds met een laptop op pad te moeten is wel lastig! De locaties met internet zitten niet om de hoek, dus het is hoe dan ook gedoe.

Vandaag zijn we weer dwars door de Medina gelopen naar het grote plein. Hier hebben we dit keer wél even naar de slangen gekeken. Zoals deze jongen, en deze om mijn nek.

Onwijs toeristisch, maar ze hangen hem om je nek voor je het weet!

Ze wilden er natuurlijk weer belachelijk veel geld voor hebben, voor die foto. Maar goed, inmiddels kunnen we best hard zijn, dus we betalen een tiende van hun prijs, of anders niet. Na een hoop gemopper: 'we moeten al deze mensen er van onderhouden' (en dan zitten ze inderdaad heel slim met 15 man op een kleedje), gaan ze overstag. Vanaf het plein zijn we naar een prachtig park gelopen bij de bibliotheek. Het was warm, 34 graden en we hebben even in de schaduw gezeten bij sinaasappelbomen. Overal ruikt het hier heerlijk, sinaasappel, vijgenbomen, echt zalig!

Overzichtsfoto van het grote plein.














Aan het zuidelijke puntje van het grote plein staat deze moskee, de grootste van Marrakech. Prachtig!
Daarnaast vind je een tombe die is geplaats voor een mytische vrouw die half vrouw, half duif zou zijn. Bijzonder!

Deze jongen vond Tanja ook nog. Dood, maar zo wel een makkelijk slachtoffer voor de camera.

Vanuit het park zijn we verder gaan lopen op zoek naar Cafe Kozy. Dit café heeft een fantastisch dakterras met uitzicht over een leuk plein. Hier zijn we op de zachte bank gedoken, boek, water, jus d'orange en genieten maar! Terwijl we daar zaten vloog er zo nu en dan een ooievaar over. Een spectaculair gezicht! Tot hij wel heel vaak overvloog. We hebben over het muurtje van het terras gespiekt en verrek, daar in de verte zaten er wel vier! Van een afstand heb ik wat foto's gemaakt, maar natuurlijk wordt dit nooit zoals ik zou willen. Al blijft het wel bijzonder, vier ooievaars in het wild!

Nou ja... bijzonder...tót we vertrokken van het terras en het plein op liepen. Echt, we wisten niet wat we zagen; op de rand van de grote muur zaten een stuk of acht ooievaars, met nesten en al. En eenmaal buiten het plein, op de grote muur rondom het paleis nog wel een stuk of dertig! Heel hoog in de lucht zwermen vól met ooievaars. Ik denk echt dat het er bij elkaar op die plekken en in de lucht misschien wel tachtig zijn geweest. Jemig, 80 ooievaars, kun je het je voorstellen? We hebben ons ogen uitgekeken en veel foto's geprobeerd te maken. Zittende ooievaars, ooievaars die hun snavel krabbelen met hun poot. Ooievaars op één been, wegvliegend, landend. Het is een werkelijk magnifiek gezicht. Als ik er nu aan denk krijg ik nog kippenvel! De foto's zijn van best nog een afstandje en foto's van vliegende ooievaars is een lucky shot om die scherp te krijgen, maar voor een impressie:

 Te donker, maar zo zaten dus óveral nesten!

Uiteindelijk moesten we toch een keer stoppen met het fotograferen van ooievaars en dus zijn we weer op pad geweest, langs winkeltjes vol kruiden, kleurrijke uitstallingen, op weg naar de Joodse wijk. Die viel tegen... Ergens zijn we een klein straatje in gedoken en toen ineens waren we volledig uit het drukke gedeelte. Geen toerist meer, niks! Smalle straatjes, en zelfs mensen die van óns foto's maakten. Het moet niet gekker worden zeg! We liepen langs een kleine markt, met levende kippen en een klein, bijna overdekt, straatje waar alléén maar kruiden werden verkocht. Om niet alle verkopers op ons nek te krijgen hier geen foto's van, maar die geuren. Zo heerlijk! Echt ongelooflijk mooi en zalig ruikend. Via een kruipdoor-sluipdoor route kwamen we uiteindelijk weer op bekend terrein. En toen waren we gaar.

Om niet het hele stuk door de drukke Medina terug te hoeven hebben we een taxi gepakt. De kleine taxi's hier zijn een soort van beige gekleurd. Spuuglelijk en oud. Over de prijs valt te onderhandelen, maar (zo hebben ontdekt) onderhandelen heeft zijn grenzen. Want zelfs hier willen ze wel eens niet met de prijzen zakken. Voor omgerekend 2,80 euro zijn we teruggebracht naar de poort vlakbij ons Riad. Een dollerit. Echt, hier zou ik nooit en te nimmer een auto huren. De weg is nou eenmaal niet breder dan dat hij is, en wandelaars, brommers, fietsen, handkarren en ezelkarren, én natuurlijk de taxi's moeten hier tegelijkertijd doorheen. Inhouden en voorzichtig rijden is er niet bij. Nee, als je een gaatje ziet, moet je er natuurlijk doorheen. En dus scheren we rakelings langs een brommer, raken we het gewaad van een wandelende vrouw nét aan en scheelt het soms echt 2 centimeter wat we naast een ander voertuig passen. Ongelooflijk! Ik zit gewoon met klamme handen achterin. Onderweg hebben we een rijschool gezien. Maar zijn hier verkeersregels? Zebrapaden zijn levensgevaarlijk en verkeer van rechts heeft duidelijk geen voorrang. We hebben bedacht dat het niet anders kan dan dat rijles hier voertuigbeheersing inhoudt en het inschatten hoe breed je auto is.

Vanaf de poort lopen we terug, zonder te verdwalen en ploffen we heerlijk weer op het dakterras. Grote groepen zwaluwen vliegen boven ons, net als gisteren. Mooi!! Om 20 uur staat ons eten op ons te wachten en daarna een heerlijk bed!