Dag 11 en 12 - de laatste dagen!

Gisteren was onze laatste dag in Marrakech. Jee, wat is de tijd omgevlogen, terwijl aan de andere kant het moment dat wij verdwaalden in de Medina wel wéken terug lijkt!

Wat hebben we een onwijze lol gehad in deze vakantie. Uren zitten praten, veel gelachen, veel moois gezien. Het was echt heerlijk!
Gisteren was een mooie dag om dat allemaal af te ronden. Eerst zijn we 's morgens heerlijk het zwembad nog ingedoken. Boek erbij, bedje in de tuin, volop genieten!

In de middag zijn we nog even de oude Medina ingegaan, maar wel het stuk waar we ons het lekkerst voelden: bij de Joodse wijk. Hier hebben we bij de Kozybar nog een heerlijke Virgin Mojito gedronken, ons nog vergaapt aan de ooievaars en zijn we de souks ingedoken die wat rustiger is dan de grote toeristische souks. Pas nu zagen we dat de straat waar we onlangs langs alleen maar kruiden liepen, en waar het zo heerlijk rook, ook echt als de kruidensouks bekend staat. In deze souks hebben we nog even alle geuren opgesnoven, nog wat opdringerige mannen afgewimpeld en wat kadootjes gekocht.

In de loop van de middag zijn we terug gegaan naar Place 16 Novembre, in de nieuwe stad.

Terwijl we naar Café 16 lopen, zien we een paar mensen die zich voorbereiden om op stelten te lopen. Ze binden de stelten aan hun laarzen en even later gaan ze op pad. Ongelooflijk hoog! Volgens mij vond ik ze vroeger al eng, maar nu nog steeds. Eng geschilderde gezichten, die hoge lui, brrr.... Steltlopers en zwarte pieten, ergens is er iets blijven hangen uit mijn kleutertijd!

:-)

Bedenk me nu dat dit wel een enge combi is tussen steltlopers en zwarte pieten. Met die angstaanjagende schmink...

Naast de steltlopers komt er ook nog een megamooie optocht voorbij. Helaas niet goed te fotograferen, we zijn al te ver. Maar er zijn heel grote poppen bij. Als we vragen waar het van is, is het enige antwoord: It's for the boys'.

Hier, bij Café 16, hebben we afgesproken met Ronald, Patrick en Annemieke. Leuk om even bij te kletsen en hun verhalen te horen. Van de trek door de woestijn, van het niet verder kunnen reizen ivm overstromingen en hun ervaringen met de Marrokaanse bevolking. Supergezellig! Tegen etenstijd vertrokken zij naar Jemaa el Fna en hebben wij een hapje gegeten en lekker gemijmerd over de vakantie.

Over het lekkere eten overal. Over de heerlijke tajine met makreel bijvoorbeeld, of de versgeperste sappen.

Of over mijn koffer, dat ik die bijna niet had gehad deze vakantie omdat er iemand bij aankomst mee weg liep. Wat bleek: hoe uniek van kleur mijn koffer ook is, iemand had precies dezelfde. En had, zonder op te letten, een koffer gepakt en was weggelopen. Oef!

Of over de supermarkt, waar we wel een uur in hebben lopen struinen, op zoek naar de leukste en gekste dingen. Zoals kamelenvlees in potjes, brrr....

Of over het toetje dat Tanja had besteld: een flensje. Wat een half uur zou duren en toen het gebracht werd het er wel vreemd uit bleek te zien. Dat het kwartje pas viel toen de bon kwam: een soufflé! Ah, foutje van de bediening. Laat de soufflé helaas niet meer geweest zijn dan een soort roerei met een dakje. Blegh....

Over de taxichauffeur die ons een long and happy life wenste, with lots of money to bring back to Marrakech.

Of die keer dat wij blij een dansje deden boven aan de trap in het hotel, om er pas later achter te komen dat je vanuit een receptie een uitstekend uitzicht hebt op... jazeker: daar bovenaan de trap!

Of die keer dat er iemand weer begon te raden waar we vandaag kwamen. Het wordt onderhand strontvervelend, tot iemand naar me toe komt en vraagt: are you Japanese?
ehm... HUH?
:-)

Jee, wat hebben we een hoop leuke dingen gedaan en gezien. Overtuigd van onze onderhandelingstactieken pakken we de laatste dag een taxi. We spreken af wat we willen betalen. Maximaal 50 Dirham. De chauffeur zal wel beginnen met 100 Dirham, en dan zorgen we wel dat we op 50 uitkomen. Stoer beginnen we te vragen: wil je ons naar het blablabla-plein brengen? Hij: wat moet je daar nou? Wij: wat maakt het uit, we willen er naar toe. Hij: je kunt beter naar [weet naam niet meer] hoor! Wij: we willen naar dat plein, wat kost het? We bereiden ons voor op een afding-sessie tot hij zegt: 50 Dirham! We kijken elkaar aan en moeten onwijs lachen. Daar gaat ons voornemen, dit wilden we maximaal betalenen hij biedt het gewoon. We staan met onze mond vol tanden. Ok, deal!
We hebben hem gelijk gestrikt voor onze terugrit van vanmorgen naar het vliegveld.

Vandaag de terugreis. We worden netjes bij het vliegveld afgezet en checken de hele boel in. Om gewicht te verspreiden heb ik ook wat dingen in mijn handbagage waaronder een fles olie. Terwijl mijn koffer gelabeld wordt bedenk ik me ineens: crisis, ik loop met een flinke fles vloeistof in mijn handbagage, die kan ik zo weggooien bij de controle. Nog net op tijd kan ik mijn koffer tegenhouden en de fles er in doen. Even doet ze moeilijk, want ik zit al over gewicht heen volgens haar. Maar we weten haar er van te overtuigen met onze boardingkaart dat we 20 kilo mee mogen nemen ipv 15 en zo komt het nog nét goed. Hoe stom kon ik zijn?

Na een lekkere vliegreis met helaas een kind dat huilde, schreeuwde of héél hard zong, en de vreselijke slappe lach van onze kant, zijn we dan in Weeze. Tanja vliegt haar lief in de armen, ik laat me heerlijk naar huis rijden en zo is alles weer zoals het was.

Fijn dat jullie meereisden, tot de volgende trip?

Ons laatste hotelgenootje